Şu geçici, şu fani Dünya’da
Her şey seninle güzeldi, seninle renkliydi
Yeşillikler içinde olduğumuzu görürdük rüyalarda
‘Tıpkı cennetteymişiz gibi yaşadık’ desek yeriydi

Kalbimiz rahat, yüreğimiz rahat
Vücudumuz, bir kıl kadar hafif idi
Sevgimiz, gün be gün büyürdü kat kat
Uçuşurken sanki cennet vadisindeydi

Aşkımız, engellerdi gelecek kaygımızı
Yolumuzdaki kırıntıları süpürür, temizlerdi
Vücudumuzda ne ağrı hissederdik ne de bir sızı
Ruhumuz, adete mutluluk, sevinç içinde yüzerdi

Dünya’ya denkti bir gülüşün bir tebessümün
Moralimin zirvede olmasına yeterdi
Sevinç göz yaşları akardı her iki gözümün
Bir anımız bile kocaman bir ömre bedeldi

Bu yaşantımız ile güzelleşirdi dünyamız
Varlıkların her zerresi bizlere meylederdi
Sarmaş dolaştılar gök kubbede canımız
Acı bile ‘en leziz yemek’ gibi gelirdi

Güzelliğin yansımıştı bütün nesnelere
Her varlık, senin kılığına girerdi
Adın, bulaşmıştı bütün sözlere
İlham kaynağım diye seni bana verirdi

Bu hayatın bitişi bize ölüm demekti
Sonraki hayatımıza zaten yaşantı denmez ki
Ondan bütün sıkıntılar bütün meşakkatler
Bize doğru akarak, ta evimize kadar geldi

Bedenimiz görünse de ruhumuz azaptaydı
Her şey bize ters istikamette bakardı
Bütün mutluluk, bütün sevinçlerimiz
Bizlerden uzaklaşarak ayrı yerlere aktı

Bundan sonraki hayatımız andırdı cehennemi
Bize yol göstermeye çalıştı, şaşkın olan acemi
Uzaklaştırdı bizi birbirimizden koca bir gemi
Darmadağın etti, sevgiyle kurduğumuz düzeni

17.11.2022-Ankara