isyanım
içimin görülmez yerlerinde
ruhumda yani
bir delik açmak
tartmak Tanrı’nın terazisinde


aradığım yer
dengesinde dağılımı güneş ışınlarının
bir sütunda
sütunun gölgesindeki kara taşta
ağaçta, insanda, canda yani


o yerde herkes
kucaklamış kendi gücünü
gölgesinin güvenini
dağıtmak istemiş odalara güneşi
ısınsın istemiş üşüyen duyguları toplumun


kalem kımıltıları arasında gizli, usul
aramaya çıkmışım yolumu
benden başka görmemiş hiç kimse
içimde beyaz papatyalar açarken
taç yaparken sevgilim başıma
orda kalmışım


bir yanım isyan
biraz kader, biraz keder içinde
kovuğa sokulmuş sesli sesimi çalmış
toz konmuş özgürlük şarkılarının üstüne
esmeye başlamış direngen rüzgâr


ayağa kalkmış Haziran
bir ağaç gibi dik ve özgür
isyanı sevmiş birleşen büyük güçte
bedava alınmış sevgi
büyük halk sahnesinde


uzanıp silememiş
kısır kalmış kösnül ses’ler..


10. 05. 2016 / Nazik Gülenay