Gözlerimde buğu, aklım karışık,
Simsiyah ufuklar seçemem ışık,
Çıksam bir sefere yollar dolaşık;

Zaman yüreğimde bir sancı gibi!
Düştüm sokaklara yabancı gibi...

Beni bitirmeden bitmez bu sancı,
Yok mu bana uzaklardan duacı?
Bir acı tattım ki, yoktur ilacı !

Anlatamam, anlaşılmaz dil ile,
İte versen, it yemezdi bal ile.

Aklımın askısı koptu ansızın !
Sandım işi olmaz ben’le kansızın,
Bekleme, artar da eksilmez sızın;

Her yerde vuslatın yolları darmış,
Annem beni kamışlıktan koparmış.

Bir varmış, bir yokmuş der baba annem,
Annem, başım okşar derdi, bir tanem,
Ne dersin, biter mi, benim hikayem ?

İşte yüreğimin eriyor yağı,
Bu kadar uzak mı söyle, Kaf Dağı ?

Bu yanıp-yakılmak bana ar gelir,
Bu uçsuz ovalar bana dar gelir,
Halimden anlayan nazlı yar gelir;

O gelirse dertler bitecek güya,
Kapandı perdeler, işte son rüya!

Sen bu rüyalara alıştın çoktan,
Anlamadın kapalıdan, açıktan,
Seni var ederken kuru balçıktan;

Bittin de, kendinle bitmez savaşın,
Suyun az katılmış, ondan göz yaşın!



Hayrettin YAZICI