Çiçek çiçek üstüne yağar boranlarda dost..
Hazana dönsede baharlar..
Senin bahçenden bir çiçek bile koparmaz dost..
Çelikte kırılır demirde..
Ama dost,asla kırılmayan mucize gibidir..
Bazen yollarına kar yağar..
Etrafını hüzünler sisler sarar..
Ama dost elif gibidir sana yadigar, sisleri bulutları kovalar..

Herşeyi arar herşeyi bulursunda bir dostun etmez çoğu zaman..
Dost dediğin hayatına güneş gibi doğar..
Fizandada olsa ayni gökyüzündeymiş gibi parlar..
İnsan candan umudu keserde, dosttan kesemezmiş..
Dost pencerende bitiveren çiçek gibidir..
Sırrını sırrı bilip içindeki ummana gömendir..
Dost herdaim kirpiklerine asılı çiğ tanesidir..
Zihnini sana tutturup,zehrini unutturur..
Karda boranda sana bahar çiçekleri yutturur..

Dost yoldan geçenlerden değildir..
Sana ocak ayında sımsıcak gülüş, ağustosta buzlu şerbettir..
Ayni aşk gibi, kendiliğinden gönlünde gözünde bitiverir..
Gök kuşağı gibi sarar sarmalar seni..
Madeni paralar gibi eskidikçe değerlenir..
Ruhundaki kapalı kapıları ,bir bir aaçar..
Karanlıkta yolunu aydınlatan elmas parçacığı gibidir..
Hani katya yazar yazarda böyle dostlar varmıdır hiç bilemez ..hiç bilemez....
KATYA
02.1.2022