Sıra dışı vurgunun karşısında morali
Bozduğum günden beri kendime gelemedim
Akla durgunluk veren o suiistimali
Sezdiğim günden beri kendime gelemedim

Leyla’dan Mevla bulan, Mecnun’dan kıssa alıp
Yüreğimin peşinde, felekten rüya çalıp
İçince aşk meyini, körkütük sarhoş olup
Sızdığım günden beri kendime gelemedim

Çocukça sevinerek, bulmuş gibi define
Yoluna koyduğumuz işler almadan sahne
Yapmam gerekenleri, aklımın kirişine
Yazdığım günden beri kendime gelemedim

Seraplara kanarak, beşlerin uğurunu
Kulluğu hatırlatan, düşlerin memurunu
Aklımın gölgesinde, yıldızların nurunu
Üzdüğüm günden beri kendime gelemedim

Yola diklenenlerin, pas geçip amasını
Düşlerin gölgesinde, düşünüp manasını
Şafağı rehin alan, aşkın muammasını
Çözdüğüm günden beri kendime gelemedim

Saf dışında tutarak, saffet yörüngesini
Akıl denen varlığın, sarsarak dengesini
Adım attığım zaman, gölgemin gölgesini
Ezdiğim günden beri kendime gelemedim

Yardan ayrı geçen gün, olurken asır gibi
Bu yolun ikramını, sanınca iksir gibi
Gönül denen varlığın, peşinde esir gibi
Gezdiğim günden beri kendime gelemedim

Başrole soyunanı, döndürünce dublöre
Yakışmadı yapılan, benim gibi aktöre
Hayat denen oyunu yöneten rejisöre
Kızdığım günden beri kendime gelemedim

Ben beni sorguladım, hünerine bin pişman
Neticesi besbelli, ahvalim darmaduman
Menzile az kalmışken, hayallere kabristan
Kazdığım günden beri kendime gelemedim

Özenle kabartarak, nefsinin iştahını
Alanın hesabı yok, Delibal’ın ahını
Karanlıklara gebe gecenin sabahını
Çizdiğim günden beri kendime gelemedim

DELİBAL - DELİBAL