İsterse gün doğmasın duvarlarına
Bitmesin içinde ümitlerin sevinçlerin
Bir Bahar getir bana taa oralardan
Bir aşk getir tertemiz, aşkların en güzeli
Dirilsin ümitler,sevgilerimiz yeniden

Bırak şu maziyi geriye dönmeden
Bakalım ufuklara gülüyor bize Güneş
Hatırlatma bana ; gözlerimdeki yaşı içimdeki ateşi
Ne varsa maziye ait , silelim ve gidelim
Bir dünya yaratalım seninle masmavi olan

Yazlar gelsin seninle,saçlarında manolyalarla
Sarsın benliğimi,yaksın Ağustos güneşi ile
Hiç bitmesin bu sevda,sönmesin gel bir daha
Görmesin duymasın şu kalbim ve gözlerim
Bir daha sensizliği ne olur gel !

Saçlarımıza takalım Sonbahar renklerini
Ağlatma beni ıstıraplarımla
Aşkının ateşiyle bir daha yak
Yeter ki sen üzülme ; gül,eğlen neş’ene bak

Kar ve boran olsa da seninle hayatımda
Donup kalsın buzlaşsın bende tüm hatıranda
Seninle şarkımız dudaklarımda
Bitmesin hep çağlasın
Dolsun kahkahaların sensiz anılarıma

Artık şarkılar senden ; sen gibi gül sesinden
İçimdeki hicranı teselli etsin
Kan akıtsın gözlerimden ; bu ayrılık terketsin
Yıkık dökük hatıramı getirsin artık bana
Öyleki unutayım acıdan bu hayatı
Dalayım ben ; başka bir mazide unutayım kendimi
*

Günay Koçak 27. 10. 2022