Yokluğuna tarifsiz acılar sarar beni
Her şey suskun, tutuklu bir yetim
Bir ihtimal mi dir kavuşmak günü
Bilirmisin
Ben en çok neyi düşünürüm ?
Siyah gözleri şiir kız
Ay parmak izin şu sinemdeki
Sema simanı yansıtır bana

Şimdi bana en çok dokunan ne bilirmisin
Yaş dolar gözlerime o bebek gözlerinden
Ayrıldığım gurbet sokaklarında
Bir araba ve bana kurulan tuzak
Seni alıp hızla gidişi o uzak
Uzak benden ötedeki Vatanıma

Bir şaka sanmıştım o günü izlerken
Bekledim geri dönecek diye seni
Anladım ki ; şaka değil bir gerçek gidişin
Bir anda yerde buldum kendimi
Topraklara sürdüm yüzümü
Göz yaşlarım çamurluydu o gün
Yine sığındım Rab’bime dualar ettim
Ağladım gezdiğim o yollarda
Gözyaşlarım çimler bitirdi

Bilemezdin sen çok küçüktün gülüm
Görseydin için sızlar, bu halime ağlardın
Atmazdın ateşlere yanımdan hiç gitmezdin
Artık dinmez bu yaralar içimde
Kollarımda bulamayınca seni
Bir h/iç kanamadır kalemimden dökülen
Dua kuşanır dilim, içimde adını saklar
Gecenin mavisine yaslanır gamlı başım
Kilitlenir sır kapıları; bu ayrılığın izahında
Yangınımızın külünde, kapalı kapılar tezgahında
Yüreğin yüreğime tutuklanır
*

Günay Koçak 23. Ekim . 2022