Yüreðimin kapýsýný açtým girmen için
Çok bekledim girmeden kaçýp gittin
Yabancý bir sözcükle konuþuyormuþ gibi
Hep saðýr dilsiz gibiydin

Sen gittin ben yýldýzlara bakýp yolumu buldum
Sen gittin ben düþlerimle yaþamayý öðrendim
Ne anlatayým sana hasretimden
Korktuysan benim sevgimden

Kopardým baðýmý, kaldým dalsýz, budaksýz
Geceleri dört duvara sýkýþtým kaldým çaresiz
Nefessiz kalýp aðlanacak halime gülmeyi
Ben senden öðrendim kimseye yaslanmamayý

Sevemedim, ne yaðan yaðmuru ne doðan güneþi
Acýlarýmý yorgan, düþlerimi yastýk yapýp yatmayý
Unutamam çileyle geçen günleri
Ben senden öðrendim ayakta durmayý

Aklýmla savaþan yüreðimle
Issýz kara gecelerin kuytusunda
Çölde bir yudum su gibi özlediðimde
Seni içimde öldürmeyi ben senden öðrendim

Hiçbir þey umurumda deðil
Ne gülün güzelliði ne çiçeðin kokusu
Ne de ýssýz gecenin aydýnlýk sabahý
Ben sevmemeyi senden öðrendim

Ünal TÜRKOÐLU