Acıyla kavrulur yürek,ne bu günü bekler ne yarını
Hep içten içe yanar,ne doğruyu bilir ne yanlışı
Hayatta tat veren sevgi değilmi
Gece gündüze karışır,elemi, kederi,kahrı
Aşkı tatmadan,yalnızlığı anlayamazsın...
Zorluğu görmeden,mutluluğu tadamazsın...
Platonik olsa da,aşk kalbinde bir güçtür
Yoksa aşkın,ya yalandır,ya içi boştur
Hasretin kol gezdiği kentte, geceler katran karası…
Nereye gittiğini bilmeden,kaldırımları arşınlar hayallerin
Issız sokaklarda ansızın karşına dikilir duvarlar
Yalnız kalır, aşk bir ömre değer mi dersin
Tutabilir mi yüreğin,yasak olan aşkın elini
Hissedebilir mi,varlığı olmayan aşkın benliğini
Kalp hep olmayanı bekler,hiç olduğunu anlarsın
Gün gelir,hasret,özlem umudu biter
Elinden bir şey gelmez,aslında gerçek budur
Bir sıcak el,umutsuz gelecek,gözün yaş dolar
Ayrılık kapını çalar,kendini aklayamazsın
Öyle an gelir ki,kendine sevmeyi yasaklarsın
Ayrılsanda unutamazsın
Platonik aşk için,gençliğini yakarsın
YEŞİLIRMAK