1
Yorum
15
Beğeni
5,0
Puan
370
Okunma
Nasıl bu hale geldim biliyorum ben
Ezan okunurken eve gel diyordu annem
Akşam üzeri Şule abladan korkulu hikayeler dinlemeyecektim
Cinleri bilmeyecek perileri duymayacaktım
basamakları korkudan üçer beşer çıkmayacaktım.
Kapının önünde düşüverip kırılan bir ayak ile korkup odama gitmeyecek
sabaha kadar ağlamayıp o kırığı içime gömmeyecektim.
Aksayan bir ayak mı
bir yürek mi
bir ömür mü.
Gün be gün her gözde tökezleyip düşmeyecektim.
Yaşadıkça bitmiyor ömür basamağı
nasıl bu hale geldim biliyorum
annemi dinleyecektim.
Tarhana kokusu sararken etrafı
akşam üstü divanın üzerinde babamı bekleyecektim
sevinçlerim elimde taze ekmek kokusu gibi
böyle her akşam yeniden düşmeyecektim…
5.0
100% (6)
Cevap Yaz