Tutsağı olduğum gönlünün penceresinden
Beni görmediğin gözlerin gibi bakıyorum
Özgürce kanat çırpıyor gökyüzünde kuşlar
Belki aşktan bihaber, kıskanıyorum

Kuşlarda hapsolur, düşmüşse zalimin eline
Üzülmeyin kafesteki kuşlar aynı kaderi yaşıyoruz
Sen diyorsun özgürlük, ben diyorum tut ellerimi
Yorgun akşamlarda, susturdum yüreğimi

Hiç bakmasaydım gözlerine, düşmezdin aklıma
Bir görüşte bahar gelmezdi gülmeseydin yüzüme
Bakire dudakların kahkahalar doğururken
Ahtın mı var, bin parçaya bölüp öldürmeye

Zehir versen kanıp, bal şerbeti diye içerim
Sakın yalan söyleme hazırım inanmaya
Sus artık mühürlensin dudakların
Vazgeçtin benden, ben nasıl vazgeçerim senden

Bir yanım zemheri ayazı, bir yanım bahar çiçekleri
Bense aşka inanan uslanmaz bir deli
Bırak özgürce dalgalansın saçların
Bana yar olmadı, öpsün rüzgarlar

Ünal TÜRKOĞLU