//sustuğum ansa ölmek
ben binlerce kez ölüyorum o zaman
suskularımın sakıtında//




yıldızlar geceyi aydınlatırken
ben karalar biçiyorum geceden bozma
kefensiz canlar yığıyorum üst üste
dokunduğum her ten çöl yanığı
Ganj kıyılarına saçıyorum küllerini




serilirken insanlık gözler önüne
sefaletlik can çekişiyor
variyet mil çekmiş insanlığın gözlerine
duygular hissizleşmiş
kalpler canhıraş
paramparça




ondan mıdır tanrıların gözleri hep çapak
hangi suyu arındırsa çöp kaçıyor gözlerine
variyet görmezliğe kucak açarken
yoksulun sırtından şahlanıyor atlar dörnala




oyy dağlar ulu dağlar
sanrısı ağrılı dağlar
kar lapa lapa yağar da
kardelenler buz bağlar




ve binlerce dert beni boğarken
sancılanır kalbim acılar içinde
çaresizlikler kol gezerken
söyleyin ben nasıl gülebilirim




her körpecik fidanın gövdesinde
binlerce çentik
binlerce kırık dal
sızlayan ve dinmek bilmeyen yaralarım üstüne
seper küllerini bir Huma da
sönmez yine de
yanar için için
tüm bedenim köz köz kahve kavruğu




aralansın artık duygular
lahit bedenler dirilsin artık
kımıldasın insanlık
kefensiz canlara
sus gelsin artık ölüm
mesnetsizlikleriyle
sınanmasın artık insanlık




oyy dağlar ulu dağlar
sanrısı ağrılı dağlar
kar lapa lapa yağar da
kardelenler buz bağlar
benimse suskularım canhıraş
yürek dağlar...




dip not;
//kardelenler üşümesin artık
titreyen binlerce can üstüne
sus kesilsin ölüm//


Kardelen
26.01.2014
Arşiv