39
Yorum
61
Beğeni
5,0
Puan
3888
Okunma


Kalbimin g/izinde, bir başka dünya;
Yalanlardan uzak sade bir hayat.
Çok insandan ırak, kalırken hayâ;
Hani nerde edep ve edebiyat...
Kimsenin kimseden, inan yok farkı.
Dönüyor hayatın, izânsız çarkı.
Adalet kalmamış, kurumuş arkı.
İnsanlık uyuyor susmuş kâinat...
Eğri bir hayata, düz yol çizerken;
Doyumsuz hızan’dan, kalbim bezerken,
Hayat çok nankörmüş, aklım ezerken,
İzlerin sürüyor, makûs tahribat...
Mesnetsiz kimsenin, doğruluk yanı;
Olsa da bilinmez, adı ve sanı.
Nefesi tükenmiş, insanın canı;
Hakk’tan bihaberdir, olmaz inâyet
Bir karakış vurdu, yaşam buzlandı..
Gözlerdeki yaşlar, hızla tuzlandı..
Gri bir buluttu ki, çöktü tozlandı..
Âlem-i arz bitmiş, bu nasıl memat?
Arz-ı hâcet yoksun, bu nasıl hayat?
Kardelen
06.08.2019
Şiirimi güne taşıyan ’’Edebiyat Defteri’ne’’ gönül dolusu teşekkürlerim ve saygılarımla...
5.0
100% (41)