Yorgunum..
Sahili dövmekten bitap düşmüş dalgalar gibi.
İçi boşaltılmış bir örenim artık..
Her an yıkılmayı bekleyen köhne bir ev belkide
Şuramda, sol yanımda, evet taa şuramda..
Bir sızı var inceden inceye yanmakda.
Tarifi mümkün değil.

İçimde bir şeyler göç etme hazırlığında.
Yıkılıyorum! .
Ayakta durmaya çalıştığım kadar çok
Her defasında...
Bir yaprak kopuyor dallarımdan
Kırılıyorum! .
Sonsuzluğun bilinmez ormanlarında
Faili meçhul büyük bir yangın var
Yanıyorum! .

Ölüm böyle bir şey mi? . Acaba
Tenimin soğuduğunu hissediyorum
Puslu bakıyor gözlerim..
Ve artık hiç bir şeyi görmek istemiyorum
Karanlıklardayım..

’ Yüce dağ başında yanar bir ışık’

Son ışığı gördüğüm yerden savuruyorum
Ellerimi..
Ve yavaş, yavaş tüketiyorum küllerimi.
Sessizce kayıyorum bir meteor çığlığında
Düşüyorum denizlerin dehlizlerine..
Boğuluyorum...
..........Sensizlikte.......

’Ben sensiz yaşamıyorum ki’

13 Haziran 2008 02:10

Emine Genç