Çaresiz ...
Çaresizin
Çaresi
Biçare kaderidir elbet yaşadığı
Dizlerine kadar gömüldüğü ıslak ayaklarında
Yaşadığı hayatın kangren parmak uçlarında
Kan kızılı gelincik tarlasında sabahın şafağında
Aralık kapısında akşamların
Kalabalık
Yığınların içinde böyle eli kolu bağlı tek başına
Üzerine çektiği küflü gri kefenlerde
Sisli kederiydi gördüğü
Neyin ederiydi tüm yaşananlar
Aah çaresiz insanlar ...

İnsanlar yığınca ...
Yıkılınca
İki yüzlü timsah göz yaşlarında gürül gürül
Yoktur kimi kimsesi yorğun sızılarından başka
Buzdan tandırlara düşüp yanmış ıssız hayelleri
Bekler durur kucak dolusu izlerine istiflenmiş
Kim görse tanır fişlenmiş bedenimde gözlerimi
Pişmiş düşleri üşümüş zilli kör ocaklarda
Yolunu gözler kuru hışırtılarda ayak seslerinin
Gecikmiş baharlarda kalmış
Sarı papatyaların özünde kırmızı gelincik sözlü
Gel be yetti
Yeter
Yetmezmi artık
Gelde haykır ruhumda deliler gibi avaz avaz ...
Hangi çiçeğin yüreğinde kabaracak kimbilir
Bağıra çağıra doğum sancılarında
Öbek öbek
Yırtacak yumuşak karnını kara toprağın
Uzanacak güneşe
Kan revan içinde çınlatacak yeri gögü
Doğacak elbet
Bekliyorum
Çaresiz ...

Çaresiz ...
Şimdi siz bakmayın böyle kolayca söylediğime
Öyle sıradan bir kelime
Ucuz kahkalarda küpeli züppe bir lakırdı değil
Basit bir söz hiç değil ...
Gündüzü
Ârzı arşınlayan ayak uçlarımın kıyısına vuran
Şemsin gözlerinde , közlerinden sarkan
Kül elenmiş başında zifiri demli çig damlasında
Hep ateşli bir umut dillerinde
Vurmuş dudaklarımın dilenci kıyılarına ...
Unuttunmu beni buralarda
Unuttun belkide
Uyuttun tüm ömrümce
Ama biliyormusun vazgeçmedim hiç senden
Kırağılar üşüşmüş, göğsümün çeperi pırıl pırıl
Yılmadan yıkılmadan
Zayıf ışıltılarında da olsa
Arıyorum hala seni yaşama dair ...

Gecesi
Katran deryasına dökülen yıldızlardan ümitsiz
Ağırdır vebali biliyorum , bırak yakamı neyleyim
Bir muska gibi asılı boynumda
Dinmez celâli
Ağıtı durmaz koynumda ,aç bir bebek hiddeti
Çaresiz ...
Silinmez hırıltılı sulara düşmüş yüzüyor
Salya sümük korkak kuduz bir köpek gibi
Çekilin
Çekilin dokunmayın, şu ortada duran
İki ucu kanlı bir değnek
Kimse tutmaz ellerinden
Ekşiyen yüzlerde bir veba sanırım
Gözler düşmüş avuçlara nerde olsa tanırım
Sık kör olasıca zaten kimseyi görmüyorsan
Yitip gitmişse misketlerin
Kahramanı olmuşsan körebelerin
Bulamamışsan hiç kimseyi
Vefasızsa ıssız yüreğin
Ne işine yarayacak
Savur güllelerini ...

Sorsan kuş beyinli çok bilmişe
Belki isterik bir kabahat benimkisi
Aslında
Utanmazlık
Arlanmaz bu çağın ta kendisi
Ne olacak sende çevir sırtını bak yoluna
Sende sat ,utanma ,sıkılma bir suçlu gibi
Sat anasını sattığım dünyasında sürüdüğüm
İzlerine bırakmadılar hiç, gizlerinde bile
Bile bile
Açamadığım rezil bir kördüğüm bizimkisi
Kaybolmuş anahtarları
Kalbimin tılsımı, kabrinde bekliyor beni
Sessiz sedasız
Ayakkabı bağcıklarından çözülecek bir gün

Çaresiz ...
Hayatta mematta
Bir yudum nefes
Vermekte almakta ne büyük zânâât ...
Dönülen her yönde
Kısır döngülere asılı ,kaslı bir kambur gibi
Batarken güneş gözlerimde
Kızıllıģında cigerimden doģuyordu gövdeme
Göğüs kafesimde sıkış sıkış bir dünya
Bıktım yoruldum ellerde yoğrulmaktan
Vakit beklemeye geç, geçip gitmeye erken
Dilimde vurulmuş bir gem gibi hep ne zaman
Belki yarın ,belki yarın derken ,gelmedi bir türlü
Yardın işte sinemi çekip benden giderken
Göçtü bulutlar vefasız kuşlarla
Gittin ateşine üşüdüm
Kesildi yağmurların
Kuraklığında boğuldum kaldım
Kanter içinde kabuslarım
Silkele silkele çaresizi
Sıçradım terimde
Korkmuş ağaç gibi
Titrek dallarında saklı
Ürkek kanatlı kanarya
Hep yüreği yaralı
Çaresiz
Kana kana kanarya
Bir gülsek sanki feleğe âr’ya

Çırak Ça / İbrahim YETGİNDAĞ
23 Eylül 2022