Allah’a kul olup, emrini dinle
Bırak saltanatı, insan ol yeter
Gel sohbet edelim, biraz seninle
Bırak şan, şöhreti, insan kal yeter

Saygını yitirme, şirkten ol ırak
Zarar verir her dem, Hep fazla merak
Gururu, kibiri, bir yana bırak
Her kul gibi sende, haddin bil yeter

Sürekli övünüp, dostunu sıkma
İnsan arasına, kin nifak ekme
İyilik yap amma, hiç başa kakma
İnsanı seversen, yüze gül yeter

Sevgi insanlığa, Hâk mirasıdır
Düşünülecek şey, tam burasıdır
İnsanı kahr eden, dil yarasıdır
Sevilmek istersen, tatlı dil yeter

Gün olur terk eder, insan sılayı
Samimiyetsizlik, işin kolayı
Arayan bulurmuş, şerri, belayı
Ömrünce Dünya’da, huzur bul yeter

Hiç kuşku duymadan, gülmek istersen
Nefsinden haramı, silmek istersen
Eğer gerçek dostu, bilmek istersen
En kötü gününde, haber sal yeter

Lüzumsuz her şeyden nem de kaparız
Bir çok fırsatları, bilmez teperiz
İnsanız elbette, hata yaparız
Tövbe, istiğfara, aşkla gel yeter

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ