Resmini çiziyorum her sokak başına
Adını yazıyorum ulu çınarlara
Seni beklerken üşüyorum
Üşüdüğün sokaklara üflüyorum inşirahları

Zaman sen gittin diye durdu göz bebeklerimde
Yüreğimin Sonbahar kentinde
Baharı bekler ellerim geleceksin diye
Siyah yağmurlar altında kararan gecelerim
Beni başka diyarlara götüren yokluğunla
Bir güneş doğdu, hayalde olsa
Yüreğime dolan ısınla
Karanlıklar içinde seni yaşarken

Sonra vuslatını düşündüm,rüyalarımın sonunda
Dilediğimiz dünyada sadece ikimiz gezerken
Siyah bir gül’dü bakışların, bir ince sızıydın yüreğimde
Haydi siyah bir gül tak o simsiyah saçlarına da
Bitsin artık sana duyduğum bu derin hasret
Çalınan kapımda; seni bulayım ve sesini

Azap uykularında o gözlerim bulamazken bir sukünet
Ben nice mevsimlerdir yokluğuna bitiğim
Bir çıkmaz özlem ağlattı beni gittiğinden beri
Bilsen dönersin sana nasıl muhtaç olduğumu
Aldığım sandığım ; ama boğulduğum hava gibi
İçtiğim sandığım ; ama boğazıma düğümlenen su gibi

Seni düşünürken bu gece uykusuz ve yalnız
Ürperdi yıldızlar gözlerine dalarken saman yolunda
Geleceğini düşündüm rüyalardan sonra
İçimde bir ümit çırpınde tıpkı kuşlar gibi
Siyah güller dirildi penceremdeki saksıda
Senin güllerin...benim güllerim
Nedense kırkikindi yağmurları başladı
Gözlerimde bu gece.
*

Günay Koçak 18. Eylül .2022