toz duman şehrin huysuz gövdeli çamurunda
giz suyun sakladığı ıssızlık yürek yarası kuyuların..
düşü sessizlikle uyuyan dudakların toprağıyla uzanıyorum yıldızlı göğün
gün sabahına..





g/özümün gürültüsünde ağaç haritası derinleştirirken uçurumları
ayazda sevdaya duran tan gibi doğrul
ey kalbim.
efsunlu avuçlarında nar
azade gecenin güverteli lav’ı
biliyorum ayrılıkları
dilime ürken durakları ve
içimdeki çocuğu




buz tırnaklarında dünyanın kan karanlığı
öncesiyle yıkanan siyah topuk
ki boşluğun kırmızısına giydirilen düş atı yolları bir aynayla
kendimi tanımakta
kanat incisi tekrarları
martı melekleriyle..
susmanın gölgesine vuran göç bedenler
her takvim iklim geçirir iliğime
gizli pencerenin nehrine vururum y/üzümü




birbirini bekleyen kıyılar
Ya da duyguları biçimlenen döngüler gibi
bir yerdeyiz işte
devrederken karanlığı
kim var ki dünyaya kalan
olduğum kadar tohum bırakıyorum sandığa
gökyüzünün uçurtmalı tepeleri
yol soluğu
çadırlı rüzgarların iyi bildiği
tarihin göğsünde ay omuzum




yanık fısıltıların sabır bezesinde
bozkırların doruk kuşları
bir ağızlık tesbihime k/ovulmuş
ne varsa amenna


Ay bekliyor bizi


...