Yine aklıma düştün yine divaneyim ben
Mantığımı imbikten süzerken yakalandım
Sabrını gammazlayan meşhur avaneyim ben
Ömre küskün mahalde gezerken yakalandım.

Akıl dedikleri şey elle tutulmuyormuş
Öylesi bir lokma ki kolay yutulmuyormuş
Alsam başıma bela, satsam satılmıyormuş
Kaderime kaş çatıp kızarken yakalandım

Deli, çuval dolusu heyete ar taşırken
İsyanına şahidim hekimle tartışırken
Yasalarla yasaklar birebir örtüşürken
Tezgahtaki oyunu bozarken yakalandım

Yine öyle sevimli candan gülüyor musun?
Babana rahat ömür, huzur diliyor musun?
Artık dul biriyim ben hürüm biliyor musun?
Hidayet nikahını çizerken yakalandım

Tuzu melhem farzedip sıvazladım yarama
Bitmek bilmedi işte beynimdeki muamma
’Ağlamak yok’ dediler tembih sıkıydı ama
Dudağımı çeneme büzerken yakalandım

Evet canın da çıksa gözyaşı dökmek yoktu
Ciğer sökmek vardı da boynunu bükmek yoktu
Damla yasaktı işte bulanık bakmak yoktu
Kirpiğimde şelale ezerken yakalandım

’Fikir terazisinde darasın’ dedi biri
’Mülk sahibi şeytana kirasın’ dedi biri
Üç duble DERYA içtim ’yarasın’ dedi biri
Hasretinden körkütük sızarken yakalandım

Gönlüm firar fikrime ’gitmedin mi sen?’ diyor
İradem mantığıma ’bitmedin mi sen?’ diyor
Demin başhekim geldi ’yatmadın mı sen?’ diyor
Sana bu satırları yazarken yakalandım

Ali ERDİNÇ