Bu gün yine aradım izlerini
Sokak sokak caddelerde.
Yağmur yağıyordu ıslaktı tüm yapraklar
Öylesine dalmıştım ki, özleminin hayalleri ile
Farkında olmamıştım yandığının sokak lambalarının
Tek tek köşe başlarında; esrarlı ışıklarının.
Belki, belki her çıkışımda karşıdan
Sana rastlarım, seni bulurum sanmıştım karşımda
Yine yitik hayaller peşinde dönüyorum
Sensiz, gözlerinsiz,sesinsiz ...

Geceler başladı uyumaya çalıştım
Rüyalarıma gelirsin diye belki.
Uzaklarda el sallıyordun gözyaşlarıma
Uyandım ; yanaklarımdan süzülen sensizliğimle
Uyandım ; kabus dolu gecelerden korku ile
Bitecek mi her gün sensiz uyandığım sabahlar
Bitmiyor ki yokluğunda zehir olan zamanlar...
Ay geçti, yıl geçti hep aynı umutla bekleyeceğim.
Sensiz bir hiç zaten yaşamak
Şimdi ağla, ağlayabildiğin kadar
Belki daha çok akşamlar inecek bu sokaklara
Ben gene beklerim, dualarımla ...
Zaman
Bekler mi bilemem.
*

Günay Koçak 22.08.2022