gözlerin diyorum sevgilim
bu aralar dipsiz bir kuyu
ne zaman suskun aklımın satırlarına düşsen
bile bile şah-mat olup
yok oluyorum uçsuz bucaksız yedi kat derinliğinde
elinle koymuş gibi bul beni



gözlerin diyorum sevgilim
bu aralar anadan üryan sulu sepken bir yağmur
ne zaman sensiz kalsa içimin çöle dönen dağları
bile bile zırıl zırıl ağlayıp
yedi kez sırılsıklam ıslanıyorum âb-ı hayat şarabında
çiçekleniyor çığırtkan ellerim
haşin rüzgârında savurmuş gibi bul beni



gözlerin diyorum sevgilim
bu aralar göğün gülüşünden daha özgür
ne zaman tuz buz olsa nagihan-i kanatlarım
bile bile gönlümün dermanını kesip
okumanı üflemeni bekliyorum şifâ niyetine
yeniden doğuyorum tavus kuşu asâletinde
yedi vakte uçurmuş gibi bul beni



gözlerin diyorum sevgilim
bu aralar siyah beyaz resim çizer gibi
ne zaman sararmış fotoğraflarına dokunsam kimseszliğimin
yana yakııla uyutup çaresizliğimi
yedi gün yirmidört saat koşmanıı bekliyorum bana
herşeyim Sen oluyorsun yine yeniden
özlemin salıncağında avutmuş gibii bul beni



gözlerin diyorum sevgilim
gözlerin
kor yangınım
yediveren ömrüm
en doğru pusulam
hayat hikâyem
başıma gelen en güzel yazgım
nefesim
annem
babam
sağım
solum
vatanım
bir tutam dilsiz hasretim
geleceğim
bahtiyar kalan yanım
sonsuz sığınağım
tek gerçeğim
çocuksu masumiyetim
son durağım
ya benim gözlerim sevgilim..?