Ben kalbime girip gidenleri
Hatırladıkça inadına gülümsüyorum…
Beni sevdiğini söyleyip
Sonra çekip gidenler varya
Bilmiyorlar ki
Oturduğunu sandığı aşk taburesine
Enson vuruşu ben yapıyorum
Dağıtıyorum kalbini saran hasret bulutlarını
İsterse damlasın gözlerinden sonsuzluk yaşları
Anıları bir bir siliyorum
Tozlu raflar arasına girmeden
Senin aşkın isyanımdır benim
Hayatımın bir parçası değilsin artik..
Kalbin benimle çarpmasın
İhanetin karşısında yine susuyorum
Sorduğum sorulara cevab alamadım
Bilirsin kalbim ne diyorsa dilimde onu der..
Senden nefret ediyorum demiyorum
Bu gece bir yıldız kaydı yüreğimden
Sen bunun farkında bile olmuyorsun
Ağlardım,sırtım sana dönükken 
Kuruturdu rüzgar göz yaşımı
Sen bunu bile görmüyordun…
Aslında suçlu olan bizler değildik
Karşılıklı olmayınca
Lüzumsuz bir acıya olurdu çektiğimiz
Çekilen hasretliğin ne dili var, ne de sessiz
Yorgun düşmüş bahar yeli
Perdeleri havalandıran rüzgar bile yorgun
Gözlerim uçsuz bucaksız gökyüzünde
Sorgu masası da sorgusuz, sualsiz
Kahpeliğin maskarası olmuş kalbim
Söylenen ağır sözler var dönüşü olmayan
Ne oldum değil, ne olacağım demelisin
Savaştığında bazen pes etmeyi bileceksin
İnadının söndürdüğü mumları
Umutların ile tekrar yakamalısın
Ölümüne sevmek de neymiş
Sen değer bilmedikten sonra
Biliyorsun ki
Seni sevmekle başladı benim deliliğim
Bazen sorguluyorum kendimi
Gidebilirsin yorgun ayaklarınla sararmış sayfalarımdan