Bilmiyorum sordu mu dedem
Benim yaşımdayken,
"Torunuma nasıl bir dünya kalacak?" diye.
"Belki farklı olurdu herşey" diyesim var,
Ama ne öngörülemez, bu gelecek denen düşünce.

Bilebilir miydi adaların imara açılacağını,
Kentlerde bize kala kala
Isı adaları kalacağını.
Bol gökdelen bol egzos az temiz bir hava.

Bilebilir miydi kışın kutup soğuğunu, yazın çöl sıcağını,
Bilebilir miydi daha az yeşil daha az hava, bu türden bir kalkınma.
Bilebilir miydi son nefesini verecekti belki de son karakulak, Çine’de usulca.
Aydın’da ne düşünmüştü o, geleceğe dair, neydi umutları...

Dedemin düşünerek düşündüklerini düşünemediklerini
Aynı soru dolanıyor aklımda defalarca:
Nasıl bir gelecek bırakıyorum torunuma?
Nasıl bir kentleşme, nasıl bir yaşam kalitesi, nasıl bir doğa?

Tümüyle tükenip gider mi dersiniz petrol yatakları?
Biter mi dersiniz Ortadoğu’daki petrol savaşları?
Yüzünü döner mi Türkiye, sonunda, rüzgara ve güneşe?
Eyvah eyvah ya nükleere dönerse, termiğe dönerse?!

Ben nasıl derim oğluma büyük bir güvenle
"Oğlum hadi ben öte dünyayı boylamadan torunumu göreyim diye"?
Nasıl anlatırım torunuma, uzaya çıktığını insanlığın
Ama aynı zamanda yaşanmaz kıldığını dünyayı?

Bunun için bir araya gelmeli biz beşi benzemezler birbirlerine.
Ne kadar farklı olsak da birleştirmeli bizi, torunlarımızın geleceği.
Yine de yerle bir edeceklerse dünyayı, bulayacaklarsa nükleere
Pişmanlık olmaz hanemizde, "mücadele ettik" deriz göğsümüzü gere gere.


Aralık 2016

Kaynak: Gezgin, U.B. (2017). Öyküleriyle Gittiler Yine: Seçme Şiirler (2012-2017) [They Left with Their Stories Again: Selected Poetry].