Hayalin vardı şimdi
Her köşemde duran.
Gidişin acıların türküsüydü
Ben o sessizliğin sesiyim şimdi
Sana duyuramadım bir
Çağırsamda ardından
Ne sen duydun sesimi
Ne de başkaları işitti.

Sarıya durmuş yapraklar
Sonra hayalin
... Ve ben
Hasret yaralı yüreğimden
Gönül kırıklığımın zehrini anlatacağım
Sen kokan
Şiirlerime.

Hayalinle konuşuyorum her an
Sanki yanımdaymışsın gibi.
Sana anlatıyorum tüm acılarımı
Gelsen diyorum.
Geçmiyor sensiz simsiyah akşamlar
Kararmış ışıkları penceremin
Doğmuyor gözlerime günün gülüşü...
Bir başka acı bu
Adını bilmediğim.

Sensiz
Tamamlayamıyorum kendimi
Yaşantımı
Tarifsiz acılar var
Sensiz olan yüreğimde.

Anmayalım artık
Ayrılıkların
Sevdaya aç kalan yalnızlıkların
Ömrümü törpüleyen tüm acıların
Kapatta gel kapısını sevdiğim.

Seninle
Sevelim erguvan mevsimini
Her bahar görelim yediveren gülleri
Prangalı yalnızlıklar son bulsun seninle
Yine hazanları bahar bilelim.

Sensiz kış geldi diyorlar
Oysa unuttum yokluğunda
Mevsim mevsim değişimleri
Teselli veriyor bazen
Yüreğime hatıraların
Ama üşütüyor bazende içimi
Kabul etmiyor hiç bir hücrem
Bu haksız yokluğu.

Sen olmayınca
Her şeye kırgınım yine
Kendi içime bile
Her gece rüyalarda görmek istiyorum
Özlediğim gözlerine bakmak için
Hayra yoruyorum şimdi tüm rüyaları
Gel, bitsin sığınışım; her olumlu olumsuz sebeplere
Sebep öyle- veya böyle
Sen varsın ya ; senin gözlerin,ellerin
Gelişin ümidimdir...
*

Günay Koçak 14.08.2022