Hani bazen birşeyler söylemek isterya insan,
Kelimeler takılır boğazına.
Bir türlü söyleyemez anlatmak istediklerini,
Oysaki o kadar tekrarlamıştır kendi kendine
Kadife sesini duyunca unutursun herşeyi
O anda şiirler,bazende şarkılar yetişir imdadına
Bir kaç kelimeyle anlatmak istersin sevdiğini
Geceleri dost bellersin
Yıldızlara bakıp onu düşünürsün saatlerce
Yüzünü görmek sesini duymak istersin defalarca…
Ve her geçen gün çok daha özlersin
Aşk budur işte dersin
Bal kadar tatlı,kuş gibi kanatlı
Cümleler bile tutulur kalır dilinde
Bir muamma dır aşk
Kiminde zehir saklıdır
Zehirlemediği sürece farkına varamazsın
Çok şeyler söylemek istersin,birşey olmaz elinde
Bir yağmur beklersin
Temmuz sıcağında
İç yangınların başlar,söyleyemezsin
Hüzünlenir
Gözlerden iki damla yaş süzülür
Ağırdan ağıra düşer yanaklarından
Ellerin parmakların arasına dolanır
Saçını parmaklarının ucuna dolayıp
Doyasıya koklamak istersin
Her güne bir umud ekleyerek
Bir sonraki anı düşleyerek beklersin
Dilin bülbül gibi şakısa
Görünmediğin zaman
Rüyaların geçici zevki içinde
Karanlıklar arasında onu seçersin
Uykuların bozulur
Bir tel kopar hayatının sazından
Akordun bozulur
Hayatı yaşamaya çalışırsın
Bir yıldız kayar yüreğinden
Farkına varamazsın
YEŞİL IRMAK