Sözcükler tornistan.
Hazanın meali ve sarkacı hayatın.
Ve bir düş torbasına sığan hayat ve şiirler.
Hüznü müzmin
Aşkı mağdur
Yalnızlığın altına konan özlem isimli takoz
Ve işte şair parçalıyor kendini
Her hecede saklı kanı
Her dizeden sökün eder ruhu
Şiirle hayat taban tabana zıt bilirken
Meğerse hayat şiirin ta kendisiymiş ezelden.

Muhakemesi zor kimi zaman
İzahı olmayan düşler ve düşüşler.
Rengi kaçmış günün
Günün huzuru kaçmış
Huzur sadece sözlükte kayıtlı bir kelime lakin
Sadece Allah’ın huzurunda huzur bulan

Şiirler demli
İmgeler şiirin şekeri
İfa etmek değil işin aslı
İnfilak eden yüreğin parçaları
Dikerken tek tek heceleri şair
Siması tanıdık bu hüznün
Şiarı aşk kalemin
Şifayı veren Rabbi
Ve tımar yaptığı her sözcük

Gönlün ukdesi
Yalnızlığın buğrası
Hazzın rahmeti
Aşk ve sevgi iken evrenin şifresi
Ve şair kaçtığı kadar içine
İçini açamadığı bir Allah’ın kuluna
Ve dilemması ruhun
Dilaltı bir güfte şiir
Kalbin pompasında saklı sözcükler

Akı ömrün
Alası sevmenin
Ritmi bozuk bir hayal olsa bile şiir zaman zaman
Teneffüs ettiği havayı bir alıp bir veren
Kalemin dipçiği ile
Sürgülemiş kapıları şair
İnadına karanlığın
Beyazla büyüyen dünyası yorgun müptelası
Bir gel-git
Açan zambak
Tutuşan yürek
Tuşa gelse de sözcüklerin şifresi
Şifası sadece Allah’tan

Bir şiirden çok çok ötesi çünkü
İçinde infilak eden o devasa dünyayı
Kim b/ölmüşse milyonlarca parçaya
Ve işte şair baştan yaratıyor dünyasını.
Dünyalara bedel bir şiir ve nicesi…