Gece karanlığı ile paylaşıyorum yalnızlığımı
Sen gittiğinden beri.
Kuşlara, kurbağalara anlatıyorum sensizliği
Ben diyorum ; unuttum gün doğuşunu sabahların
Kopardılar ellerini benden
Mutluluğumuzu çok gördüler bize.

Bazen yitiriyorum düşüncelerimi
Görmüyor gözlerim sabahı ve günü
Şimdi bir şarkı kulaklarımda çınlayan
Uzaktaki senin için.
Akşamlar hüzne çalıyor gelmeyişine
Ayrılanlar üzgün ben üzgün...
Bu uzak diyarın mutsuz akşamlarında.

Bak sevda yağmurları dindi gönül yolumda
Rüzgar acılar savuruyor sokaklarıma
Hüzne durmuş bütün mevsimler
Kalbimde ince bir sızı,gözlerimde sağnaklar
Avuçlarıma ateşten damlalar dökülüyor.

Katlanamayacağım bu acımasız özlemlere
Şimdi ben kanadı kırık bir serçeyim.
Yaralı yüreği, sevdiğinden ayrılmış
Sudan çıkmış bir balık gibi
Faydasız çırpınışlarım...
Alışamadım sensizliğe
Geri dönüşünle dirileceğim.

Biliyorum ki
Bir gün güneş doğacak bu karanlık dünyama
Senle bulacağım tüm umutları yeniden
Gözlerin gülünce gözlerime ;
Uzanacak tüm çareler yürek yaralarıma
Siyah bir gül açacak gecelerime...
*

Günay Koçak 29.07.2022