siz bakıyorsunuz yıldızlara
en kocamanını ayırıyorsunuz belki sevgilinize
sonra seviniyorsunuz için için, en kocaman
yıldızı sahiplendiğinize
ürkerek bekliyor sabahı
aydınlıkta yüzünüzün en gizli çizgileri


ben içindeyim o kocaman yıldızın
gök mavisi taşları yakından kara
birbirinin üstünde olmayan eller gibi
savunamaz dokunulmazlığını
yüreğine işler buz kırıntıları
güneş alınır satılır, görülmeyen pazarda


okyanus dersiniz büyük bir nehir akar
öldürülmüş insanlar, kolları, bacakları
kanları


bir kanlı irindir düşünceleriniz
ya da düşünmedikleriniz
bir deniz salya
burunlarını tıkar gözleri olan yıldızlar
bütün ışıklarını kısar


ben yakarım
aydınlık sabahlara, dünyalara
pır pır yüreğimde titrek sesi yar
tüm masal
mavi
gülümsemelerini doğurmaya bebeklerin
yarılır taş


unufak toprak
yıldızın içindeki tohum
sevgi dersiniz bir büyük çiçek açar
kollarını diker ölülerin, bacaklarını
gözlerini


ne olur görün ölüler
açın gözlerinizi..


09. 10. 1993 / Nazik Gülenay