0
Yorum
5
Beğeni
0,0
Puan
305
Okunma
ne vardı bu saatlerde,
hep mi zorlardı,
kırık bir fincan kahve,
içmek için kırılan ben,
saatler koşuyordu,
nereye gidiyorsun diyemiyorum,
ama koşuşturma durmuyordu,
hep bir kaçış, hep bir uçuş,
kuşlar mı dedim,
kuşlar mı ?
yoksa ay ile yıldızlar mı?
saatleri koşturan, günü uçuran,
geceye sordum,
duyar mı ? ya da duydu mu ?
cevapsız sorular ve çın çın sesler,
gecenin karasında sokak kedileri çöp tenekesi karıştırıyor,
kısmet dedim kısmet,
herkes kısmetini kovalıyor,
ben de saatleri,
hep bu saatlerde yüreğim hançerleniyor,
nedeni, niçini yok, belki unutulmuş,
ya da uyutulmuş bir kedi sokak sokak geziyor,
gecenin karası, ömrümün yarısı,
bir gece vakti bir balkon koltuğunda sabahı kuşlardan almakta…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz
