daha dünmüş gibi anılara daldım
ne çabuk tükettim zamanı
farkına varmadan
vagonlar tıka basa doluymuş meğer
yaşanmamış hayallerimle
ömür denilen zaman
götürüp gitti beni
beklediğim hayat istasyonundan


şakaydı bu hayat
şakaydı geçen zaman
sanki hiç geçmeyecek gibi
alaylı baktık ardından
ertelenen ne varsa hayata dair
yelesiz bir rüzgar gibi
uçup gitti önümden

oysa hayatta haz vardı, sevinç vardı
aşk ve heyecan vardı
zamanın çevik kanatları vardı
gidemedik ötesine
takılıp kaldık öylesine
etrafımızdaki güzellikleri görmeden

yaşanmış ve yaşanmamış ne varsa
çekiştiriyor bizi zihnimizden
aymadık mı yoksa zaman mı savurdu bizi
biz mi zamanı
şimdi evrende kaybolmuş duygular
birbirini kovalarcasına
çığlık çığlığa

daha dün çok gençtim ben
koşuyordum rüzgarın yamaçlarına takılıp
seviliyor seviyordum
her mevsimin neşesi ayrı ayrıydı
şimdi tüm mevsimler hazan
rüya gibi güzel anlar
daha dün gibiydi
cıvıl cıvıl gençliğimiz
bizi çağıran heveslerimiz
varmak istediğimiz hedeflerimiz vardı
nasıl bu kadar hızlı geçtik
zaman köprüsünden
dağlar kadar yüksek gururumuz
ve yamaçlarında biriktirdiğimiz insanlığımız
nereye kayboldu hayallerimiz
ihmal ettiğimiz yüreğimiz
nefret biriktirmeden
günbegün geçen günlerimiz
yaşanmamış ne varsa arar dururum
oysa dün, daha çok gençtim ben

Hülya Çelik