Yağmurlar düşüyor pencereme, çatlıyor gökyüzü
Seni bekliyor buğulu camlarda
Ve dualar ediyorum, sonsuzluğun sahibine
Bir umut yeşertiyorum kalbimde ;
Geleceksin biliyorum, adını haykırıyorum
Camlardaki siluetine ...
Kalbim senin şarkını söylüyor.

Issız sokaklarda koşuyorum
Seni arıyorum, belki bir sokak başında
Sana rastlarım diye umut ediyorum
Ama yoksun, yoksun, yoksun !
Özlemin kavuruyor içimi , kırılıyor umudum...
Öyle bitmiş ki, içimdeki bekleyişler
Farketmiyor karanlıklar, ıslatmıyor yağmurlar
Kış üşütmüyor... yüreğimde yanan hasretini.

Yıldızlar tek tek terkediyor göğümü
Güneş doğsa da her sabah
Günlerim yine kapkaranlık ve ıssız !
Karlar düşüyor sokaklarıma...
Seni özlüyorum, sızlıyor kalbim.
Duyamıyorum göz yaşlarımın
Yakıcı sıcaklığını yanaklarımda
İsmin dudaklarımda
Yollarda gözlerim hiç uyumadan.
Çok yorgunum, bitmişim...
Zaman geçip gidiyor
Takvimler yaşlanıyor
Nasılsın, bir duysam sesini nasılsın ?
Arıyorum, bekliyorum, sesini duyamıyorum.
Ağlıyorum,
Ben seni beklerim de ;
Durur mu yerinde takvimler ?
Beklermi ki onlar da ?
Korkuyorum... gelmiyorsun.

Bilseydin kalbimdeki sevgini
Haykırmazdı dudaklarım ismini
Duymuyorsun sana seslenişlerimi
Göremiyorum gözlerini,sen de öyle ;
Gelemiyorsun biliyorum...
Simsiyah dikenler sarmış ikimizin de yollarını.
Ey Allah’ım !
Aç artık yollarımızı, Furkan’ın hürmetine...
Bu son mektubum olsun ağladığım.

Pembe yağmurlar altında
Pembe zarflı mektuplar
Atsın artık kapıma postacı...


Günay Koçak 06.07.2022