YAZILACAK GİBİ GELMİYOR BANA

Hasretlik denilen yılanın başı,
Ezilecek gibi gelmiyor bana.
Öyle bir denklem ki bilinmezi çok,
Çözülecek gibi gelmiyor bana.

Hazana uğradı yüreğin süsü,
Hoş gelmiyor artık davulun sesi,
Umudu ünleyen sevda türküsü,
Yazılacak gibi gelmiyor bana.

Gözlük takan unutuyor köyünü,
Tanımıyor kuzu ile koyunu,
Şeytana dost olan nefs’in oyunu,
Bozulacak gibi gelmiyor bana.

Dillerimiz söyler oldu her telden,
Saygı sevgi yitmiş ne gelir elden,
İkrara ihanet daha evvelden,
Sezilecek gibi gelmiyor bana.

Belli değil at iziyle it izi,
Tanınmıyor artık oğlanı kızı,
Durmadan kirlenir sevda denizi,
Yüzülecek gibi gelmiyor bana.

Gönüller kokuştu döndü çöplüğe,
Gururlar kibirler erişti göğe,
Kırılan boncuklar aynı ipliğe,
Dizilecek gibi gelmiyor bana.

Çıkar için dostlukları sattık ya,
Her fırsatta birbirimiz üttük ya,
Beyaz süt’e siyah suyu kattık ya,
Süzülecek gibi gelmiyor bana.

Ümitlerim günden güne yitiyor,
Aslan yuvasında çakal yatıyor,
Sevgi bahçesinde diken bitiyor,
Gezilecek gibi gelmiyor bana.

Kendi kendisini adam saysa da,
Besmelesiz yeyip yeyip doysa da,
Evlât babasını öldü duysa da,
Üzülecek gibi gelmiyor bana.

Bal yapmaya çiçek bilmiyor arı,
Ayırt edilmiyor arpayla darı,
Üç-beş dostla Ervani’nin mezarı,
Kazılacak gibi gelmiyor bana.

İhsan ŞOLA (Ervani)

Defterin son yaprağı’n dan.