Bu karlar altındaki, soğuk paslı raylar bilir yalnızlığa itilmek ne demek

Üzerinden çok yıllar geçti bir yolcu treni geçmeyeli

Bir tren sesi duymayalı

Yoksa Sağır mı oldu pastan kulakların

Gözlerinde yaşlılıktan mı? görmez oldu

Nerede ayrılık saati birbirine sarılan sevdalılar

Evlatlarıyla vedalaşan analar, babalar

Kaderimize boyun mu eğdik? Biz

Sen söyle dört asırlık koca çınar

Yaşanmadı mı

Yaşanmadı mı? Tüm sevinçler ve ayrılıklar

Tahta bavullar ellerinde Vagonlarına yerleşenler nerede? hani

O Koca heybetinin altında Son sözler söylenmedi mi Ayrılık saati

Göz yaşlarını akıtmadı mı bir insanlık

Söyle haydi korkma Kimse gelmez artık

Ben ise kimleri ağırladım bu koca gövdemin içinde

Ne gişe memurları geldi geçti Ne yolcular hayranlık duydu bana

Misafirhanemde nice evsizler Huzurlu uykularına benimle dalmadı mı?

Ben değil miydim onların rüyalarını süsleyen

Yaşım tam iki yüz, Tadım ise tuzlu ve paslı

Ahşap geniş saçaklar, dikdörtgen tavanım

Tarihin kalıntısı üzerimde, Tarihin sayfalarına yazdırmadım mı adımı?

En güzel tren istasyonu diye

Peki şimdi! Evet kim söyleyecek Nerede o yükünü bize boşaltan trenler

Çok gördünüz belki de bir makinistin bize el sallamasını

Belki sizin için bir beton duvar, bir ağaçtık sadece, soğuk paslı bir demirdik

Hareket memurumuzu özledik biz Onun verdiği yılları verin bize yeter

Şu yan yatmış vagonu birisi doğrultsun lütfen yerinden

Onun sesi çıkmaz, acısı da görünmez

İyi tanırım ben onu, ilk buharlı lokomotifin arkasında geldi o buraya

Aramızda en çok çekilen ve en son ilk itilen o dur rayların üzerine

Ne kadar manidar bıraktınız bizi bilseniz

Yattığı yerden doğrulamayanlara acıyın

Sizi sevdiklerinize kavuşturan bize Merhamet gösterin

Gösterin ki Bizde helal edelim size Hakkımızı

Hem de sadece, Bir trenin düdük sesine.