Boyayalım abiler, boyayalım

Boyayım mı? amca

Çekil evlat ayağımın altından

Gıcır gıcır yaparım bey amca

Sanırsın kunduran som altından

Kasketinde havalı düşer madamlar arkandan

Boyayalım abiler amcalar

Var mı hayat şu boyacıyı bir kere şaşırtsın diyen

Akşamın karanlığını düşmeden evine gitsin diyen

Bir tas çorbasında unu kavrulsun diyen

Yok mu abiler

Tamam boyatmayın amcalar

Kaçmayın yakışıklı abiler

Ben size güvenmem ki zaten sabah evden çıkarken

Gün gelir bir kundura boyar akşama kadar gönül alırım

Korkmayın benden akreplerinizi almam sizden

Çamurlu ayaklarınıza talibim ben

Verseniz de almam dilenci değilim ben

Anam her sabah öğütler beni kolumun altına sandığımı vermeden

Aç kal susuz kal, yaşa yaşadığın kadar der

Ama oğul onursuz ve gurursuz yaşanmaz der

Anamın sütü olursa haram, ben kâinatı boyasam geçmez boğazımdan haram

Eve varınca nasıl kollarımı anama saram

O bilir beni Hep de der

Babama benziyormuşum

Her şeyimi ondan alıyormuşum

Ben hiç görmedim babamı

Ben daha boyamadan dünyayı

Babam bırakmış babalığını

Ama gözlerim aynı babam

Nereden mi biliyorum

Ayna dan..

Saçımı tararken anam hep ağlar aynadaki babamdan

O söyledi

Baban oğlum bak tıpkı sen gibi aynada karşında duran

Gözlerimi ve esnaflığımı almışım babamdan

Oda oduncuymuş at tepesinde mahallerde

Belki de ondandır atları çok sevmem

Atlar bana hep aynaları hatırlatır

Ah be babam

Olsaydın şimdi ne mutlu olurdu anam

Ya ben

Bende artık aynalara bakmazdım

At sürerdim , odun çekerdim peşinden

Ah be babam

Boyayalım abiler, boyayalım mı

Hopp hoş geldin bey abicim

Siftah senden aynalar babamdan bereketi anamdan

Değiştir abicim değiştir

Ayaklar dilsiz tanıklar

Aynalar gizli şahit

Babalar evlatlara ait



Buyrun buyrun Boyayalım abiler, boyayalım