Bir ceylana takıldı, ala gözlü ceylana gözüm
Daha birinci sınıftım, ilk o metni okudum.
Yittim satırların arasında, zaten küçük çocuktum
Belki tutarım diye ardı sıra çok koştum.

Aştım nice dağları, geçtim tarla, bağları
İndim bir düz ovaya, bulamadım ceylanı
Ne güzel bakıyordu, arkamdan gel diyordu
Ufacık ayaklarım, koşa koşa yoruldu.

Ta o zamandan beri, aşığım toprağına
Kuzeyinden güneyine, doğu ve batısına
Bir zamanlar neşeyle çalındı o zılgıtlar
Ustaların dilinde türkü, barak, bozlaklar.

Üzerinde gezdiğimden çok ötedir anlamı
O bir zeminden öte, duyguların harmanı
Mazimden uzanandır, yarınaysa parolam
Aç, susuz kalırım da, vatansız yaşayamam.

Birileri akıttı teri, verdi uğruna canı,
Yazdı bir başkası da öykünü, destanını
Okudukça mest oldum, vatanım bir cennettir
Onun uğruna ölmek hem şeref hem gerektir.

Sana göz dikenleri benzetirim çalıya
Topu gelse cihanın, yakarım bu uğurda
İşte o ala geyik, meğer vatanmış bana
İçime çekiyorum tarihi, hem de kana kana.

İlmek ilmek işlenmiş sevgisi yüreğimde
Büyük işler başarmak bana görev kendimce
Vatan sevgisidir bu, candan canandan öte
Onu yaşatmak gerek, solunan her nefeste.

Oğuzhan KÜLTE