6
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1433
Okunma
İmlasız... Bir şiir gibi, önce yaslandım!
Sonra hep dayandım-dar mısralardaki kelimelere...
Bir a oldum sonra ş, biraz da k...
Anladım ki, “aşk” olmuşum... Size!
(sana “sen” demeden önce derdim ya, sadece siz...)
Ne güzel şimdi: sana “sen” diyebilmek...
Ve “ biz ” olmak bu mutlulukta;
Yani o bizde “ben”de olabilmek...
Belki benim böyle yazabilmem,
Sevebilmem ve özleyebilmem, sizdendir...
Ve belki yaprakları sözcüklerden dökülürken,
Bu aşkın baharında başkadır seni sevmek...
(çok sevdim seni/biraz bekle beni!)
“İmlasız bir kelime gibi yanaştım kıyına,
Ne olur kaçırma- çocuksu bakışlarını...”
Emre onbey
Cevap Yaz