Sen sırtını dönünce beni yalnız görenler,
Hızını alamadı şiirimden vurdular.
Karıştırdılar bir bir geçmişimde ne varsa,
Hiçbir şey bulamadı şiirimden vurdular.

Mana veremediler her an sessizliğime.
Rastlamadılar bir gün bir kez hadsizliğime.
Boş bakan gözlerimi yorup sensizliğime.
Yeltenip soramadı şiirimden vurdular.

Diller anlatıp durdu şehir efsaneleri.
Kulağıma çalındı şenlettik haneleri.
Neleri konuştular bilsen neler neleri,
Yüzüme vuramadı şiirimden vurdular.

Kalkıp Kerem misali dağ, taş giderim diye.
Yada çoban misali aşkı güderim diye.
Gözlerini diktiler açık ederim diye.
Manaya varamadı şiirimden vurdular.

Ne kızgındım ne kırgın ben senin yokluğuna.
Sadece bir tepkiydi zanların çokluğuna.
Yaşayıp gidecektim bir karın tokluğuna.
Hakikat aramadı şiirimden vurdular.

Mesut’um bu yüzdendir uzaktan bakışlarım.
Bazen fevri davranıp manasız çıkışlarım.
Ağıt diye yıllardır hep şiir yakışlarım,
Kalplerde karamadı şiirimden vurdular.

Mesut ALTUNKAYNAK