Siyah beyaz dünyamda renklilik ne haddime?
Ben bu filmin sonunu ta başından görmüşüm.
Dil suskun, kalem yorgun, gönül boşluk içinde,
Ağları baştan başa ellerimle örmüşüm.

Kimseye yok eyvahım ne de bir eyvallahım.
Allah-u alem şahit semtimden geçmez ahım.
Gülümsemek her hâle bu en güçlü silahım.
Nice şer bildiğimi yine hayra yormuşum.

Kin, nefret dosyaları arşivime giremez.
Aramasın hiçbir fert şu gönlümde göremez.
Sırrım hakikatimdir hiçbir yürek eremez.
Ben bile bazen beni kaç bilmezden sormuşum.

Buhranlar yaşar iken döndüm hep gülistana.
Kaç geceyi elimle zoraki çektim tana.
Tebessümümü sundum karşımda sırıtana.
Yaramı tuzla saran kaç yaralı sarmışım.

Unutulmuş ismimi duyurmadım hadsizce.
Ne okudum ne yazdım yanlışı edepsizce.
İblis sık sık uğrarken vakitli vakitsizce,
Huzurda eğik başla bir kıyama durmuşum.

Mesut’um yanlışları üst üste sıraladım.
Doğruya varmak için hepsini araladım.
Bendeki yetmez diye bin akıl kiraladım.
Yine çileli, gamlı bir gönüle varmışım.

Mesut ALTUNKAYNAK