Açlıktan ölen varmış; kâbus doldu rüyama
Edirne’den Kars’a dek aradım adım adım
Obezlik illetinden can veren gördüm amma
Açlıktan inleyerek ölene rastlamadım

Makul cevap ararken çekilen her belaya
Nice sebepler gördüm kalplerde Kerbelâya
Gassallara danıştım, kulak verdim salâya
Musallaya açlıktan gelene rastlamadım

Abartı olsa dahi almadım âhı ti’ye
Manzarayı "zum"ladım can geldi görüntüye
İbret-i alem için aş uzattım pintiye
Yanına muhtaç koydum; bölene  rastlamadım

Ne İblis ne de nefis işini aksatıyor
İzlerinden gidenin kem dili ok s/atıyor
Tamahkârlık revaçta nankörlük yok satıyor
Nimetin kıymetini bilene rastlamadım

Açlık yok mu? Var elbet; lakin eksik aş değil
Ne sebze ne de meyve; kuru değil... yaş değil
Açlık kalpte; sevgiye! Yeri elbet boş değil
Nefretle kinle dolu; şölene rastlamadım

Bu öyle bir kindi ki bulup da şayet fırsat
Temizlemeye kalksa aciz kalırdı Fırat
Zehrini zerk ettikçe asılsa dahi surat
Kalbinden söküp sele, salana rastlamadım

Oysa insan düşünse gitmez nefsin izinde
Kaybolmaz kıyl ü kalin karanlık dehlizinde
Açlıktan dem vurana çare aşk denizinde
Lakin herkes izinde(!); dalana rastlamadım

Mülayım çatsın diye kine satmış kaşını
Zan ile gıybet tutmuş dilde köşe başını
Kırk müslüman taşırken zalimin naaşını
Mazlumun gözyaşını silene rastlamadım

Belli ki öfkeyi çok aşkı noksan eyledik
Belli ki kem kelamı dile aksan eyledik
Yazık ki nice kalbi yerle yeksan eyledik
Devr-i Nemrut’ta böyle talana rastlamadım

Bin şükürü beklerken her nimet her bir ânâ
Heba oldu ömürler yaklaşmadan Kur’an’a
Zatından şeref alıp, ezelde Yaradana
Verdiği söze sadık kalana rastlamadım

Çözmeye çalışırken insanın yapısını
Çamurlu halde buldum "şerefli" takısını
Belli ki almış herkes cennetin tapusunu
Tövbenin kapısını çalana rastlamadım

Niyeti kirli kişi nasihattan haz etse
Kelam çiçek açardı kalemin gücü yetse...
Derde deva meramın muhtevası ibretse
Bedava olsa dahi alana rastlamadım

Mecit Aktürk