Diğne beni hele hey böyük ağa,
Hakir gorme koylüyüm ben, koylüyüm.
Gendiñi beñzedip bir yüce dağa,
Hayal gurma koylüyüm ben, koylüyüm.

Seniñ ayah rugan beniği çarıh,
Seniñ gobek şişgin beniği arıh,
Seniñ topuh sağlam beniği yarıh,
Gulüp durma koylüyüm ben, koylüyüm.

Neyniyim villayı neyniyim yat’ı,
Eşşek bile yuğsek süremem at’ı,
Varsıñ toprah evim olmasıñ çatı,
Gazma vurma koylüyüm ben, koylüyüm.

Benim ayağıma gelmiyir tohdur,
Sen bilemeñ benim komürüm bohdur,
Kimseye depeden bahışım yohdur,
Gafa yorma koylüyüm ben, koylüyüm.

İsdemem gafamda foter olmasıñ,
İsderse zelemde ekmek galmasıñ,
İsder her pangadan para gelmesiñ,
Sefa sürme koylüyüm ben, koylüyüm.

Sen çarşı bilmezsiñ bazar bilmezsiñ,
Sen halbır bilmezsiñ gozer bilmezsiñ,
Teneşir bilmezsiñ mezer bilmezsiñ,
Beni germe koylüyüm ben, koylüyüm.

Benim gayfaltımda ballı gaymah yoh,
Bende kunde kunde para saymah yok,
Her gun bir mersedes sesi duymah yoh,
Neden sorma koylüyüm ben, koylüyüm.

Benim öğün boz toprah da doğramaç,
Seniñ garnıñ toh da inan gozüñ aç,
Siziñ gimilere olmadım muhdaç,
Höküm verme koylüyüm ben, koylüyüm.

Yemese de olur yağlı Ervani,
Dili lâl golları bağlı Ervani,
Gadiriñ Dede’niñ oğlu Ervani,
Heç aldırma koylüyüm ben, koylüyüm.

İhsan ŞOLA(Ervani)

Sözümüz değer bilmezlere, sözümüz köylüyü hakir görenleredir.
Değer bilenlere,
Milletin efendilerine SELAM OLSUN.

‘’ Sen bilemeñ benim komürüm bohdur,’’ bu mısra yanlış anlaşılmasın. Köylerde genellikle tezek yakılır. Tezek ise hayvan dışkısından yapılır.