Köhne bir dehlizde saklanmadım ben
Bilakis aydınlıktım bir o kadar aykırı
Muhatabım varsa yoksa Tanrı
Irkımdı aşk
İndinde sevginin seyyah imgelere asılı bir neyzen
Üfürdüğüm sözcükler
Ovarken sırtını içimdeki kaçkın çocuğun
Mızrabım ve mihrabım bir de miracım
Sedeftendi elleri sözcüklerin
Bazen el, el üstünde geçti ömrüm ne de olsa göz bebeğiydim
Sevdiklerimin
Bir de sektiğim her sevecen iklim
İkiletmeden yaşadım yaşattım varlığımı…

Kalburüstü bir mevki ve makamsa arkamı yasladığım
Hem, hem, uçuşan zanlardan uzaktım
Ufaladığım o devasa kaya parçası
Belki de beti benzi atmış siyah beyaz bir resimdim
Recim edildiğim mi?
Rest çektiğim mi yoksa?
Mehtabın aşkı
Yalnızlığınsa sürdüğüm saltanatı
Ancak kalabalıktı içim
Dışımda taarruzu engelledi birileri
Korunduğuma delaletti hem nefesimi
Saklı tuttuğum günün gecenin merhemi
Elbet dualarım saklı tutulası
Elbet tükenmek bilmeyen nazı
Yansıttığım hem kendim
Asla kekelemediğim
Bir de aşka düştü mü insan.

İsyanımı dahi onaydan geçirdi Rabbim
Gel gör ki başım da dertten kurtulmadı
Kaç defa dans ettim Kara Melekle
Ah, o karartma geceleri
Sessiz ve minyon bir özne olmanın bedeli
Özlemse sırıtan aralıksız
Bense hep sevdikçe pervasız
Seyyah varlığımdan dökülenler turkuaz
Saydam düşlerimden örülenler
Safran sarısı mevsimin atmışken benzi
Boykot ettim sonra ansızın dünyayı
İçime kapandığım yıllar tükenmez kalem misali
Akan mürekkebi hüznün teyelli acıların miadı
Dolmadı işte dolmadı.

Delişmen rüzgârın esefle tutturduğu
Ne olmuştu hem azıcık ağladımsa?
Andıkça rahmeti şüheda mazime gönderdiğim
Hem görgüsüz değildi yüreğim
Sadece açlığımı giderdim
Bitimsiz hayallerim ve coşkum
Yelken açtığım sonsuzluksa asılı misinasında kaderin
Kederimi dahi kabullenip sevebildiğim
Elbet yatak döşekti sözcükler
Kıyıma durduğumu bilmeden
Kıyılmış sandığım yüreğim
Nice dilim nice eksik cümle
Cümleten sevdiğimse ahalisi evrenin…

İşte ansızın doğdum bir gün
Bir de devindi ruhum aralıksız
Mezhebi geniş kimse uzak durduğum
Varsın da bozulmuş olsun şirazesi dünyanın
Bense sadece bekledim hatta beklettim
Beynamazlara idi yaptığım gönderme
Allah rızası için yaşadığım mı suçtu hani?
Ve deli gibi yazdığım
Devşirme imgeler sızlanırken sessiz kalamadığım
Bir gecenin yarısı el sıkıştığım sevgili ilham perim
Katıksız esen nefesi ve rüzgârı
Üstüme boca ettikçe coşkumu ve hayallerimi
Top tüfek yerine kalem sözcük kuşandım
Çünkü ben sevdalı bir kalem-kakandım.

Kayrasında sonsuzluğun kimse yüreği buz kesen
Buz dağım eridikçe köpürdüm
Köpürdükçe şahlandı sözcüklerim
Ve işte en sevdiğim şah damarımdan yakın güzel Mevla’m:
Ki nasıl ayakta kalırdım kalemle dimdik
Mademki ‘’ol’’ demişti bir vakit
İsraf ettikçe sevgimi büyüdüm
Büyüdükçe küçüldüm
Çünkü büyükten büyük sadece Allah idi
Secdeye vardığım aralıksız günbegün
Yeltendiğim huzurun esintisi
T/aşkın yürekten süzülenlere
Bir nebze de olsa yağan nurun rahmeti
Bin bir vakit bin bir gece
Derlediğim duyguların ikbali ve kıymeti
Nazara geldiğim bir ömür ne ki?
Mademki O idi beni benden dahi koruyan…