Öyle çok alıştımki senin şu yokluğuna.
Gitti işte kurtuldum hiç gelmese diyorum.
Yaşıyorum ne güzel bir karın tokluğuna.
Sıfır sıkıntı ile gün bulup gün yiyorum.

Bir masam oldu artık köşedeki kahvede.
Kim cüret edip gele, şu keyfimi mahvede?
Dert, keder, üzüntüyü ettim sana iade.
En oynak yerlerinden şarkılar söylüyorum.

Sabah kalk saatimi paşa gönlüm ayarlar.
Hırsızlar girse eve hava bulup soyarlar.
Hatta acır üstüne harçlığımı koyarlar.
Hayatla dalga geçip gönlümü eğliyorum.

Sevdiğin takımları verdim bir dilenciye.
Vermezdim de senden iz kalmasın amaç, gaye.
O da şu eskileri bana etti hediye.
Tam gün yirmi dört saat koşulsuz giyiyorum.

Mesut’um rahat varmış söylemime kanma sen.
Sözlerime aldanıp her şey güzel sanma sen.
Unuttum, çok alıştım desem de inanma sen.
Seni ilk günkü gibi hâlâ çok seviyorum.

Mesut ALTUNKAYNAK