0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1877
Okunma
Şiirin tamamı
Bir kere dahi,
baba masalıyla uyutulmamış küçük bir kız çocuğuydum ben
Yine de,
kendi kendimi koynuma alır,
kocaman kocaman hayaller kurardım
Dışları gibi içleri de güzel olsun diye
bebeklerime makyaj malzemesi yedirir, entarimdeki gülleri sulardım
Hem aklımı hem bedenimi üşütmüşlüğüm çoktu
Çünkü hep üstü açık yatardım ölümü giyinmiş annemi göreyim diye
Bilirdim ki annem üstümü örtmeden hiç yatmazdı
En çok babasız çocukları vuran gece ve karanlık hayal dünyamda yoktu,
Altın sarısı saçlarıyla masalcı bir babaydı benim için güneş, hiç batmazdı
Çocuklara pamuk şekeri yapardım yere indirip bütün bulutları, güneşi bulut kapatmazdı
Gökleri gezdirirdi melekler;
Güneş’in ikizleriymiş Dünya ve Ay,
ölenlerin ruhlarıymış yıldızlar
Annem doğurmamış melekleri,
bir gece olsun babalarından masal dinleyememiş kızlarmış onlar
1999
