--- BIRAK KALSIN ---
İyilik nasip olmaz benim diyen her kula,
Seven sevdiğinin gözünü düşürür mü yola,
Paha biçilmez kendini, çevirdin beş pula,
Aşk hazinedir, göm bağrına gizli kalsın.

Dünya telaşına düştük unuttuk her şeyi,
Bahtımız gülmedi, bizler kaybettik neşeyi,
Vallahi bakamadım dönmeden köşeyi,
Ağladığımı söyleme aramızda sır kalsın.

Kağıt kalemler aldım karaladım mektubu,
Yazdım da gönderemedim yapışmadı pulu,
Lanet olsun gidene, değişmez insan huyu,
Yarama tuz bastığımı söyleme sır kalsın.

Tabip elleyip deşmesin kabuk tutan yaramı,
Baharda güllerle yaşamak varmış hazanı,
Kalp kırma der, dinlememiş dört kitabı,
Su serpme yüreğime, bırak kor kalsın.

Zorda tanırım ben, insanım diyen insanı,
Her şey menfaat dedi anlamadım lisanı,
Yaradan özenerek yaratmış kalem kaşı,
Asılı resimleri silme, hatıralar tozlu kalsın.

Ne gelirse iyilikten dert gelir bu ser’e,
Kimler için yanıp düşersin böyle derde,
Eyvahlar kâr etmez, sarıldığında kefene,
Ah’ların hesabı, bırak mahşere kalsın.
Adem Ulaş