Çok görme şu halimi. Aklım, fikrim, hevesim.
Hani şu tam karşımda durduğun yerde kaldı.
Bunca yıl neredeydin, neden çıkıp gelmedin...
Cevabı yok sorular sorduğun yerde kaldı.

Gecenin karanlığı ay çehrenle ışırken,
Gözlerim gözlerinde nice yıllar aşarken,
Yüreğim yüreğini kuş misali taşırken,
Bedenimi sım sıkı sardığın yerde kaldı.

Beynime kazıdığım kor gibi közlerinle,
Vedaya dair cana batan son sözlerinle,
Gitme derken baktığın o kara gözlerinle,
Biçare şu gönlümü yorduğun yerde kaldı.

Bir bûsenin hatrına yanar mı yürek böyle?
Bir bûsenin yangını ne ile söner söyle.
Bir bûsenin ardından gidip bin bahaneyle,
Bir bûseyle solumdan vurduğun yerde kaldı.

Kül kedisi misali bir kundura yüzünden,
Bir geceyi bin yıla sabah ettim hüzünden.
Semaya doğru çıkıp kap kara yeryüzünden,
Yıldızlarla cismimi kardığın yerde kaldı.

Vuslatın tebessümü dönerken aynı gama.
Aynı hançer bir bilsen kaç kez battı şurama.
Mesut’um sol yanıma düşen işte o sama,
Aldırmadan gülistan kurduğun yerde kaldı.

Mesut ALTUNKAYNAK