3
Yorum
19
Beğeni
5,0
Puan
374
Okunma
Günü
hiçbirşey yokmuş gibi bitirsemde
Gecenin soğuk yüzüne
başımı çarptığımda
Geçmişin filmi başlıyor
Ve her defasında
ölen yine ben oluyorum
Sonunu bildiğim halde yeniden izliyor
Bunca zaman
Neleri kaçırdığımı bile bile
Dünyayı anlamaya ayırdığım onca vaktin israf olduğunu duymayla yüreğime köz düşüyor
Acının ilk gerçeği yakmaya başlıyor
Ve en ağırı
sensizde yaşarım vadiyle
Meğer
Kendimi ne çok kandırmışım
Yeni öğrenmişim gibi
Her defasında kendimden tekrar soğuyorum
Acının ikinci gerçeğide yakmaya başlıyor
Yangınım vesveselerin nefesiyle büyüdükçe büyüyor
Görmediğinde herşey küle dönüyor
Baktığında herşey aynı kalıyor
Ama
Gerçekte
Ben tükeniyorum
5.0
100% (12)
Cevap Yaz