Hayatın
düzenli devam ediyor sandığın bir zamanda
Ansızın yanan kırmızı ışık gibi
Hayatında herşey duruverir
Ne olduğunu anlayamaya çalışırsın
İlk başta ismini koyamazsın
Sonrasında içini bir şey hafif hafif yakar
Bu
Acı bir vedadır

Sana tanıdık ve iyi olan herkes düşman kesilir
Bir anlam veremezsin
Sanki
onca yaşananlar yaşanmamış
Onca söylenen sözler söylenmemiş
Işıkların açık ama
Karanlığın içinde kalıverirsin
Çıkış yolu bulamadığın
Bu
Acı bir vedadır

Artık kalanlar
Gördükçe onu hatırlatır
İçini acıtır seni ağlatır
Gözyaşını silmeyi öğrenirsin
Birgün gelir diye
Saklama alışkanlığın artar
Yavaş yavaş herşeye alışmayı öğrenirsin
Yokluğunu onun en sevdiği şeyle doldurmaya çalışır
Kendini kandırmayı öğrenirsin
Gelmeyeceğini bile bile
Beklemeyi öğrenirsin
Başına neyin geldiğini anlarsın
Bu
Acı bir vedadır