Şimdi hüzünlü bir keman ağlıyor içim
Büyüdükçe büyüyor yağmurlarım.
Durmadan dönüyor acı plaklar
Yürek odalarımda
Ayrılığın damarlarında akarken sancılarım.
Ve gidişinin köşe başında nöbet nöbet acılar
Ayrılığın şarkılarını yüklüyorum gözlerime
Hangi istasyonunda dursam radyomun
Senin sesin , senin hatıran...
Hangi umuda yaslansam
Yıkılıyor duvarlarım
Şafaklara koşarken içimin mavi atları
Yüreğimde dinamitler patlıyor.

Vurdukça vuruyor yokluğun, bitkin her köşem
Tüm şiirlerimi sana adıyorum.
Sokaktan geçiyor gecenin bir yerinde
Senin şarkını patlatıyor sarhoşun biri.
Bir şarkı ki ; tam gecenin orta yerinde
Uykular dağılıyor ben dağılıyorum
Simsiyah geceye.

Gözlerimden ıslak yıldızlar dökülüyor
Sancılar yıkanıyor içimde
Ellerim acıkıyor ellerine
Yorgun akşamlara uzanırken umutla
Çocuklar görüyorum çamurlar içinde
Onmaz bir yaraymış gidişin...
Gecelerin koynunda bir başıma
Kanıyorum.

Dost mektuplarını okumayalı çok şeyler
Alıp götürdü benden
Duygular düşünceler ki anlatılmaz.
Dramı yazıyorum
Bir yırtabilsem, bir yırtabilsem
Karanlığın perdelerini
Gözlerinde nurlanmam birtanem
Saatlerce baksam baksam...
Tutabilsem ellerini
Şu kanayan yüreğime bastırsam.

Avunurdum belki gülüm
Göz yaşlarımız karışırdı çiğ tanelerine güllerin.
Canlanırdı seninle yeniden şu cansız bedenim
Korkulu kalmazdım gecelerin içinde
Kendime bir de korkuma
Şarkılar söylemezdim böylece.
Ah ! gülüm
Acıların zehri yürüyor damarlarıma
Bilemezsin
Öksüz-yetim çocuklar gibiyim
Korkuyorum
Şimdiden başladı içimde ayrılık şarkıları
Yokluğun üç boyutlu bir yara
Geceye kanayan.

Dönsen bir gün
Sıcaklığıyle sarardın aşkının
İçimin kırılan dallarını.
Yine ümitlerimin yüzünü kara çıkarma
Çoktandır böyle şiirler yazmıyorum
Ayrılığın üstüne.
Zamanlarım bile nasıl geçiyor biliyormusun
Kahırlar içinde
Yine taşlama yüreğimi gel
En acımasız bakışlarınla
Yine el atma sevdalanmış arzularıma öyle...
Bilirim sen sevmek nedir sorsam bilmezsin çünkü
Bilmezsin koşarsın da tutunamazsın ellerime...

Artık esmesin fırtınaların
Zaman şimdi değişti, bunu sen de biliyorsun
Şimdi gidiyorum ben de bilmeden
Nereye götürürse adımlarım.
Yeter artık bitiversin
Aşkımızın kovalamaca oyunu
Varsın bende kalsın
Bir de tutsak ettiğim kalbin
Kalbimin en içinde.
Ve her gün bu işkencelere
Deneme tahtası olmaktansa
Bırak ! sevme diyorum.
*

Günay Koçak 09.05.2022