0
Yorum
10
Beğeni
0,0
Puan
385
Okunma
karanlığın ışıkları ile sevişiyorduk
yıldızlar vardı avuçlarımızda
gölgeler kıpırdasa sevinçler
ve hüzünlerin şakacı şarkıları
biz bize sarılınca sönerdi
ne kadar saklanırsak kollarımızın arasında
o rahatsız edici belirti
bahçenin kapısını aralayan rüzgardı
uzayan bir patikayı yol alır gibi
kaybolurdu bütün kaygılar
geceyi konuşan ağaçların tasarladığı
söze gelmez bin bir bilmece
uzun yılların getirdiği kardeşlik duygusu ile dönen sarmaşık olunca
bir karınca üzülse duyardık
sakızcılar limanında yaşamış eski ölüler
rüyamıza eşlik ettikçe
çoğalır devam ederdi mutluluklar
ayın yamacı gülümsemesini devam ettirir
yıkanırdı her gece
suya inen ışıklar.
