Geçmiş, canlandırıyor ruhumu
Gizliden gizliden çağırıyor onu
Her gün birkaç saat yapıyor bunu
Ölüm gelmeden bitmez aşkımın sonu

Kaybedemez onu haftalar, yıllar
Her gün birkaç defa beni yıkar da yıkar
Hem de cendereden çok fazla sıkar
Her gün inadına tepemden bakar

Beynimin içinde durmaz, zonk eder
Hiç ileriye götürmez, hep geri iter
Bana; “senin geçmişindeyim” der
Bütün hücrelerimi eder seferber

Hayali, hafızamdan çıkmadı asla
Ne zihnen kovabildim ne de bir kasla
Sürekli bana der, “gel baştan başla”
Hep kalakalırım, gözümde yaşla

Ömrümü yedi bitirdi ama doymadı
Tutuştura tutuştura ateşinde yaktı
Vücudumun tümünü en baştan sardı
Kül edinceye kadar da hiç bırakmadı

O olmadan yaşayamadın ne sevk ve safa
Ömür boyu mutluluğumu kaldırdım rafa
Çok şeyler düşündüm, hem de birkaç defa
Esir aldı beni, salmadı hiçbir tarafa

Ondan başka kimseyi görmedim Dünyada
Hep hayali durdu yanı başımda
Hangi taraf gittiysen durdu karşımda
Aslında hep onunlaydım tüm zamanımda

Bu yaşantım ile geldim ömrümün sonuna
Ondan da ecel sorar mı acaba bana
Ölsem acep o da gelir mi yanıma
Keşke mahşerde de olsak yan yana

İşte dünya hayatım böyleydi benim
Hayatımda bir tek oydu sevenim
Aslında ben oydum, olmadım kendim
Tüm ömrümde hep kendime yenildim

Ölüm vaki oldu, artık cennetteyim
Onu yeni makamıma beklemekteyim
Her gün Rabbime arz etmekteyim
Hiç değişmedim, ahirette de böyleyim

Birlikte yaşayalım güzel nur yüzlüm
Temiz fıtratlım, yumuşak huylum
En taze fidanım, en zarif boylum
Senin cennetin ne ise işte ben oyum

İnsanlar ölse de ruhlar ebedi
Dünya’daki kötülerin tümü geberdi
Cehennemde onlar, buraya gelmedi
Artık ayrılmaz ruhumuz, ebediyen birleşti

22.04.2022-Ankara